Archiwa tagu: Darżewo

Historia szkoły w Dargosławiu

Opracowali: Iwona Prus i Romuald Woźniewski

HISTORIA SZKOŁY:

1947 r.- na początku nauka odbywała się we wsi Daleszyce (obecnie Darzewo). Zajęcia odbywały się od 01 stycznia 1947 r. w pokoju wynajętym u p. W. Jagielskiego, gdyż budynek szkolny w czasie działań wojennych został zniszczony. Szkoła powstała z inicjatywy miejscowego społeczeństwa. Szczególnie wyróżnili się p. Tomasz Hypta i Wacław Jagielski – miejscowi rolnicy. 28 stycznia 1947 r. wyremontowano dzięki pomocy miejscowej ludności izbę lekcyjną, pokój i kuchnię. Do szkoły wprowadził się pierwszy nauczyciel p. Bolesław Krasowski ( ur. 21 kwietnia 1914 r. w Wilnie, który pracował do 02 września 1951 r.). Do szkoły uczęszczało 57 dzieci z trzech wiosek: Lewice, Darosław, Darzewo. Prąd elektryczny podłączono do szkoły 06 lutego 1947 r. W okresie zimy mieszkańcy Darzewa dostarczają do szkoły własne drzewo, aby dzieci miały ciepło i aby nauka mogła odbywać się w normalnych warunkach.

26 września 1947 r. po raz pierwszy odbyła się uroczystość zakończenia roku szkolnego.

10 listopada 1947 r. przeprowadzono badania lekarskie uczniów.

W grudniu obchodzono uroczystość choinki noworocznej.

01 kwietnia 1948 r. po raz pierwszy zakończono pracę na kursie nauki początkowej dla dorosłych.  Kurs ukończyło 15 osób. Pod koniec roku szkolnego zatrudniono drugiego nauczyciela p. Bolesława Woszczyło. Czytaj dalej →

Polegli, porwani, zaginieni oraz zmarli mieszkańcy Gminy Brojce podczas II wojny światowej i w wyniku jej skutków

Autor: Jacek Kuczkowski[1].

Druga wojna światowa była najkrwawszym konfliktem militarnym w dziejach ludzkości. Pochłonęła miliony ofiar po wszystkich stronach biorących w niej udział. Ginęli nie tylko żołnierze na polach bitew, ale przede wszystkim ludność cywilna. Byli to mordowani podczas celowej i planowej eksterminacji narodów, ofiary głodu, przemocy i prześladowań oraz wszelkich okrucieństw wojny. Nie ominęło to również niemieckich mieszkańców z terenów dzisiejszej gminy Brojce. Na początku wojny społeczeństwo nie odczuwało bezpośrednio skutków działań militarnych, aczkolwiek mężczyźni powołani do Wehrmachtu ginęli na jej frontach. Problemy zaczęły się w 1944 roku, kiedy to masy uciekinierów z Prus Wschodnich i innych terenów należących do III Rzeszy zaczęły napływać na Pomorze Zachodnie, szukając tu względnego spokoju. Apogeum działań wojennych na Pomorzu Zachodnim miało miejsce w
1. połowie 1945 roku. Wówczas przez te tereny przelała się niewyobrażalna fala zniszczeń, śmierci, przemocy, głodu i strachu.

Poniżej prezentuję listę mieszkańców miejscowości znajdujących się na terenie obecnej gminy Brojce[2], którzy ponieśli śmierć w wyniku bezpośrednich i pośrednich działań wojennych jak i tych którzy zaginęli, zostali wywiezieni w głąb Związku Radzieckiego oraz popełnili samobójstwo lub zmarli w wyniku chorób i wycieńczenia.  Zapewne znajdują się tam zagorzali naziści, zbrodniarze wojenni, właściciele ziemscy i przedsiębiorcy korzystający z niewolniczej pracy robotników przymusowych jak i przeciwnicy Hitlera oraz tzw. zwykli ludzie. Zapewne już nigdy nie dowiemy się kto jakim był człowiekiem, jakie miał poglądy i jakiej traumy doświadczył w wyniku działań wojennych oraz późniejszego przymusowego wysiedlenia z terenów Pomorza. Tworzyli oni historię i gospodarkę tych terenów, a namacalne dowody ich pobytu otaczają nas do dzisiaj. Niejeden czytający ten artykuł mieszka w domu, którego właścicielami byli poniżej wymienieni. (Zobacz: http://ziemiagryfa.org.pl/?p=244) Czytaj dalej →

Dawne cmentarze i miejsca pamięci na terenie gminy Brojce (pow. gryficki)

Autorzy: Jacek Kuczkowski[1], Andrzej Kuczkowski[2].

  1. Wstęp

Jeszcze do niedawna zainteresowanie badaczy pomorskiej sztuki i kultury skupiało się na obiektach monumentalnych – zabytkach sakralnych czy założeniach pałacowych i dworskich oraz ich wyposażeniu. Dopiero w ostatnich latach uwaga naukowców zwróciła się również w stronę budowli, które w powszechnym mniemaniu za zabytek nie uchodzą – dawnych zabudowań wsi i folwarków, budynków gospodarczych itp[3]. I które często ze względu na „niską wartość artystyczno-historyczną” nie są uznawane za obiekty godne zainteresowania. Stanowią one jednak kapitalne pomniki dawnego życia rodzinnego i społecznego, bez poznania których wiedza o przeszłości naszego regionu będzie zdecydowanie zbyt szczupła. W grupie tej umieścić można także dawne cmentarze – miejsca o niezwykłej roli w krajobrazie kulturowym. Chociaż rola ta jest w dużej części mocno ograniczona przez daleko posunięte procesy urbanizacyjne, a co za tym idzie usunięciem cmentarzy poza centrum życia społecznego. Czytaj dalej →

Budownictwo folwarczne gminy Brojce

Autorzy: Maria Witek (Szczecin), Waldemar Witek (Szczecin)

Wstęp
Zespoły rezydenycjno-folwarczne, czy folwarczne stanowią dominujący element w krajobrazie kulturowym obecnej gminy Brojce. Jest to pochodna określonych uwarunkowań historycznych (w tym własnościowym), gospodarczych i społecznych. W średniowieczu ziemie te należały
– w większości – do rodziny von Manteuffel oraz częściowo do klasztoru w Białobokach (następnie w posiadaniu rodzin rycerskich). Obszar ten obejmuje równinne tereny, położone po obu stronach rzeki Mołstowy, w sąsiedztwie historycznych traktów do Gryfic, Trzebiatowa
i Karlina. Dogodne warunki naturalne związane z uprawą roli były jednym z decydujących czynników średniowiecznego osadnictwa. W tym okresie założono większość – zachowanych do czasów współczesnych – wsi, charakteryzujących się owalnicowym rozplanowaniem przestrzennym (np. Pruszcz, Tapadły), ulicowo-placowym (np. Kiełpino – nad jeziorem) lub ulicowym (np. Mołstowo). W kolejnych stuleciach stopniowo powiększały się dobra rycerskie
i rozwijała się gospodarka folwarczna oparta na pańszczyźnie.

To jest fragment oryginalnego tekstu. Czytaj całość na: 
http://www.bdz.szczecin.pl/images/stories/publikacje/budownictwo_folwarczne_gminy_brojce.pdf

 

Darżewo