Tekst aktu kapitulacji garnizonu trzebiatowskiego 25 października 1761 r.

Art. 1

Miasto Trzebiatów (Treptau) oddane zostaje wojskom Rosyjsko-Cesarskim pod dowództwem Jego Ekscelencji (naczelnemu) dowódcy wojsk generałowi porucznikowi i rycerzowi (kawalerowi, jeśli tytuł wyższej szlachty) Rumiancewowi.

Odpowiedź: Zgoda.

Art. 2

Garnizon pod warunkiem uwzględnienia pozostałych warunków, oddaje się w niewolę (uznaje się za jeńców wojennych?).

Odpowiedź: Poniżej pozostają wszystkie (warunki), które Królewsko-Pruskie Wojska w Trzebiatowie uznały, a które przez Rosyjsko-Cesarskie Wojska zostały zawarte.

Art. 3

Garnizon wymaszeruje z miasta, przy dzwiękach będnów, i przed bramą zaprezentuje broń.

Odpowiedź: Przyznano, z uwagi na twardy i niezłomny opór Królewsko-Pruskich Wojsk. Załoga (garnizonu) przemaszeruje przez bramę kołobrzeską, gdy tylko będzie to wymagane przez stronę Rosyjsko-Cesarską.

Art. 4

Panowie Oficerowie zatrzymają bez wyjątku, swoje szpady (napisłbym broń, bo co, jak który miał szablę? – a pistolety zabrali?), ekwipunek, sługi i konie.

Odpowiedź: Przyznano, lecz nie może być wśród sług żadnych żołnierzy.

Art. 5

Podoficerowie i szeregowi zatrzymają swoje tornistry i chlebaki (brodsacke), razem z ich zawartością i chlebem.

Odpowiedź: Przyznano.

Art. 6

Podoficerowie i szeregowi z lokalnego garnizonu zostaną przez Jego Ekscelencję Pana Generała porucznika, Grafa (hrabiego ?) Rumiancewa, skazani na pobyt na terenie Prus.

Odpowiedź: Po drugiej stronie Wisły.

Art. 7

Każdy oficer będzie miał swobodę w wyborze miejsca zatrzymania się.

Odpowiedź: Tylko po drugiej stronie Wisły w Prusach.

Art. 8

Wszyscy znajdujący się w Lazarecie, wraz z chorymi i rannymi będą zaopatrzeni w niezbędne medykamenty i opiękę.

Odpowiedź: Dla chorych będzie w miarę możliwości zapewniona opieka, jednakże pozostaną oni jeńcami wojennymi Rosyjsko-Cesarskich Wojsk. W trakcie tej opieki miejscem ich przebywania będzie (wskazane) miejsce skazania.

Art. 9

Cała służba żywnościowa, pomocnicy polowi felczerów i pozostali, którzy nie przysięgali pod sztandarem, nie zostaną jeńcami wojennymi, lecz otrzymają Paszport (przepustki, mój dziadek miał takie od Niemców) i zostaną puszczeni wolno.

Odpowiedź: Dyspozycja będzie odtąd wykonana.

Art. 10

Oficerowie otrzymają dla swoich koni furaż i dla służby porcje żywnościowe, aż do momentu osiągnięcia miejsca przebywania w niewoli.

Odpowiedź: Dobrze, będą podawane według możliwości.

Art. 11

Z tegoż traktatu prawo mają skorzystać oficerowie, podoficerowi i szeregowi wzięci do niewoli, a znajdujący się w służbie Jego Majestatu mojego króla. Gdy coś więcej powyżej tych (warunków) przypomni się, powinno to zostać przedstawione Jego Znakomitości Panu Grafowi (hrabiemu?) Rumiancewowi, bez wątpliwości w jego dobrą wolę (załatwienia sprawy).

Odpowiedź: Na rachunek Jego Majestatu Króla w Prusach

Art. 12

Miasto i Książęcy Wirtemberski Dom (tu raczej dwór, jako budynki i ludzie), pozostaną pod konieczną opieką, aby żadnej dalszej szkody nie doznały.

Odpowiedź: Dobrze.

Art. 13

Wszystko, co przy Wojsku i w mieście Jego Majestatu Króla Pruskiego usłyszano („należy do” tu błąd oryginału – winno być oddzielnie zu gehört), przypada Rosyjsko-Cesarskiej Potędze, a więc 1) artyleria, 2) kasa wojenna, 3) cały prowiant i wszystko to jeden (jednemu) oficer, który tu pozostanie, prawidłowo na spisie przekazane będzie.

Art. 14

Bramy maja być niezwłocznie oddane, i po odmarszu Wojsk Królewskich obsadzone (przez wojska rosyjskie)

Art. 15

Ranni, chorzy i pozostali będący w niewoli spisani zostaną na listę.

Dokument sporządzono w 2 egzemplarzach i wymieniono pomiędzy sobą.

Wydarzyło się 14/25 października 1761

Knobloch                    General-kwatermistrz-porucznik

                                      Książę Wiazemski